Saltar para: Post [1], Comentários [2], Pesquisa e Arquivos [3]

Jane Austen Portugal

O Blogue de Portugal dedicado à Escritora

Proua i Percunceito - Capítalo III

 

Assi i todo, nada de l que la senhora Bennet, cun ajudas de las sues cinco filhas, le houbira preguntado subre l assunto, bundou pa le sacar al home deilha ũa çcriçon sastifatória de l senhor Bingley. Atacórun lo por bários lhados, cun preguntas çclaradas, cun suponeres angenhosos, i arrodiando por loinge; mas el daba le siempre la buolta a todas i, al fin, eilhas nun tubírun outro remédio senó agarrar-se a las anformaçones an segunda mano de la bezina, Lady Lucas. L relatório deilha era mui faborable. Sir William habie quedado ancantado cun el. Era mui moço, guapíssemo, mui agradable, i, inda porriba, staba a pensar an ir al próssimo baile cun un bun grupo. Nun podie haber nada melhor! Gustar de beilar era meicamino andado para se apaixonar; i la senhora Bennet sentiu las mais bibas spranças alhá andrento deilha.

“Se podisse ber ũa de las mies filhas a bibir feliç an Netherfield”, dixo le la senhora Bennet al tiu deilha, “i a las outras assi bien casadas, yá nun querie mais nada.”

Poucos dies apuis l senhor Bingley bolbiu le la besita al senhor Bennet, i stubo arrimado a dieç minutos cun el ne l scritório. Lhebou cun el la sprança de poder ber las moças, puis muito yá oubira falar de cumo éran guapas; mas solo biu l pai. Assi i todo, las mulhieres fúrun un cachico mais afertunadas, puis zde ũa jinela alta tubírun la bantaige de ber que el traie un fato azul bestido, i iba nun cabalho negro.

Lhougo apuis mandórun le rezon para benir a cenar cun eilhes; i quando la senhora Bennet tenie yá treminados ls manjares que le darien fama de buona ama de casa, bieno ũa repuosta que botou todo a perder. L senhor Bingley bie se oubrigado a ir a la cidade a soutordie, i, por esso, nun podie aceitar la honra de l cumbite deilhes, etc. La senhora Bennet quedou mui pensatible. Nun era capaç de adebinar que negócios tenerie el que xurdir na cidade tan pouquito tiempo apuis la chegada del a Hertfordshire; i eilha ampeçou a tener miedo de que andara siempre a stremundiar sien se stablecer de beç an Netherfield, cumo habie de ser. Lady Lucas aplaquiou un cachico ls miedos deilha, lhebando la a pensar que solo haberie ido a Londres para ajuntar un grupo grande pa l baile. I lhougo quedou corricado que l senhor Bingley iba a traier cun el doze damas i siete cavalheiros. Las rapazas agoniórun-se al saber dun tal juntouro de ties, mas l die atrás de l baile assossegórun al oubir que, an beç de doze solo habie traído seis cun el de Londres — las cinco armanas del i un primo. I quando l grupo antrou ne l salon, solo éran cinco al todo — l senhor Bingley, las dues armanas del, l home de la mais bielha, i un outro moço.

L senhor Bingley era un home guapo i eiducado; tenie un calantriç agradable, i uns modos simpres i delicados. Las armanas del éran mulhieres fermosas i dũa grande eilegança. L cunhado, l senhor Hurst, mal parecie un cabalheiro; mas l amigo del, l senhor Darcy, lhougo chamou las atenciones de l salon por ser alto i alegante, de guapas feiçones, cun ũa postura zambuolta, i menos de cinco minutos apuis l’antrada del yá se falaba de ls sous teneres de dieç mil lhibras al anho. Ls homes dezien que era un home cun muita classe, las ties achában lo muito mais guapo que l senhor Bingley, i fui mirado cun grande admiraçon até arrimado al meio la belada, até que ls modos del traírun un tan grande zgusto que fazírun demudar l sentido de sue fama; dende palantre çcubriu se que era mui amprouado; que querie quedar porriba de todos ls outros, al alrobés de s’amostrar adbertido; i nien sequiera las lhargas tierras que tenie ne l Derbyshire l lhibrórun de tener un calantriç malo i zagradable i de nien dar para ser acumparado al amigo del.

L senhor Bingley nistante chegou a la fala cun todas las percipales pessonas na sala; era bibo i spabilado, beilou ls bailes todos, quedou peneroso por l baile s’acabar tan cedo, i falou de el mesmo dar un an Netherfield. Tan amigables culidades falában por eilhas solas. Que defréncia antre el i l amigo del! L senhor Darcy solo beilou ũa beç cula senhora Hurst i outra cula Menina Bingley, nun quijo que lo apersentáran a ningũa outra moça, i passou l restro de la nuite a passear pula sala, falando de beç an quando cun alguien de l grupo del. L carátele del staba julgado de beç. El era l home mais amprouado, mais zagradable de l mundo, i todos sperában que nun tornasse puli outra beç. Antre las pessonas mais acirradas contra el staba la senhora Bennet, an que l zgusto pul cumportamiento del se bolbira an oufénsia personal por haber çpreziado ũa de las filhas deilha.

Elizabeth Bennet biu se oubrigada a quedar sentada an dous bailes, por bias de scassidade de cabalheiros; i nũa parte desse tiempo, l senhor Darcy stubo de pies l bastante acerca deilha para scuitar la seguinte cumbersa antre el i l senhor Bingley, que deixou la dança por uns minutos, para lhebar l amigo a ajuntar se a eilhes.

“Anda, Darcy,” dixo le, “quiero que bengas a beilar. Nun gusto de te ber por ende solico a modo cheno cumo boto. Fazies melhor se beniras a beilar.”

“I you cuido que nó. Bien sabes cumo esso me anrezina, a nun ser que conheça pessonalmente l miu par. I cun un juntouro de giente cumo esta nun iba a aguantar. Tues armanas ténen l par deilhas, i nun hai qualquiera outra mulhier na sala que nun fura un castigo para mi star cun eilha.

“Se fura a ti, nun serie tan scumioso,” queixou se Bingley, “por Dius! Palabra de honra, nunca an dies de mie bida habie bido tanta rapaza encantadora cumo esta nuite; i muitas deilhas bien bés que son specialmente guapas.”

“Tu stás a beilar cun la sola rapaza guapa de l salon,” dixo l senhor Darcy, mirando pa la mais bielha de las armanas Bennet.

“Á! Eilha ye la criatura mais fermosa que yá habie bido! Mas, sentada mesmo atrás de ti, stá ũa de las armanas deilha, que ye  mui guapa, i s’amostra cumo mui  agradable. Deixa que le pida al miu par que te l’apersente.”

“A qual te refires?” i bolbendo se mirou por un sfergante para Elizabeth, até que ls sous mirares se cruzórun, altura an que lhougo zbiou l del, i dixo de modo friu: “eilha até nien stá mal, anque nun seia guapa bastante para m’atentar; i nun stou cun pacéncia para cunselar a moças que outros homes ponírun de lhado. Ye melhor que te baias mas ye pa l tou par i çfruita de sues risas, porque cumigo açagas l tou tiempo.”

L senhor Bingley seguiu l cunseilho del. L senhor Darcy apartou se; i Elizabeth nun quedou cun mui agradables sentimientos an relaçon a el. Assi i todo, eilha cuntou le la cuonta a las amigas cun muita risa; puis eilha era adbertida, mui alegre de feitiu, i cun ũa cierta caída para caçuar cun situaçones redículas.

La belada passou se de modo agradable para toda la família. La senhora Bennet biu la sue filha mais bielha ser mui admirada pul grupo de Netherfield. L senhor Bingley habie beilado cun eilha dues bezes, i las armanas fúrun mui atenciosas cun eilha. Jane staba tan cuntenta cun esto ou mais que la mai, mas quedaba alhá cun eilha. Elizabeth staba cuntenta por bias de Jane. Mary habie oubido amentar neilha pa la Menina Bingley cumo la rapaza mais cumpleta de la bezinança; i Catherine i Lydia habien tubido la suorte de nunca habéren quedado sien par, l que era la sola cousa, cumo le habien ansinado, que las habie de acupar ne ls bailes. Antoce, bolbírun cuntentas a Longbourn, l’aldé adonde bibien, i de que éran ls percipales moradores. Achórun l senhor Bennet inda a pie. Cun un lhibro el nien daba pul tiempo; i nesta altura el tenie grande curjidade an saber l que se passara nũa nuite que habie arrolhado tan buonas spetatibas. El bien querie que las eideias de la mulhier del subre l benediço caíran por tierra; mas lhougo se dou de cuonta de que l que iba a oubir era bien al alrobés.

“Á!, miu caro senhor Bennet,” dixo la tie del al antrar na sala, “passemos la belada mais encantadora, i l baile mais fantástico. Muito gustaba que tubírades stado alhá. Jane fui tan admirada que nunca se habie bido ũa cousa assi. Todos amentában an cumo era guapa; i l senhor Bingley achou la guapíssema, i beilou cun eilha dues bezes! Atentai solo nesto, miu querido; beilou dues bezes cun eilha! i fui eilha la única criatura na sala a quien le pediu para beilar ũa segunda beç. An purmeiro de todo, cumbidou la Menina Lucas. You staba tan zgustosa de l ber de pies cun eilha! Mas, assi i todo, a el parece que nun le gustou nada; a naide le gusta, bien sabes; al alrobés, pareciu quedar lhougo preso por Jane quando la biu a beilar. Puis el preguntou quien eilha era, apersentórun se la, i chamou la pa l baile a seguir. Apuis beilou l treceiro cun la Menina King, i l quarto cun Maria Lucas, i l quinto outra beç cun Jane, l sesto cun Lizzy, i la Boulanger…”

“Se el tubira algun duolo de mi,” boziou l tiu, zapacenciado, “nun habie beilado nien metade! Por amor de Dius, nun me faleis mais de ls pares del! Ouxalá tubira trocido un tornozielho lhougo al purmeiro baile!”

“Á! miu querido, you stou barada cun el. Ye un rapaç guapíssemo! I las armanas del son ũas pessonas ancantadoras. Nunca an dies de mie bida bi nada mais eilegante do que ls bestidos deilhas. You dirie que l ancaixe de l bestido de la señora Hurst...”

Eiqui eilha fui anterrumpida outra beç. L senhor Bennet queixou se que nun querie saber de bestidos. Por esso, eilha biu-se oubrigada a passar a outro capítalo de la cuonta, i cuntou, mui penerosa i cun algun zagero, ls scandalosos malos modos de l senhor Darcy.

­“Mas puodo bos assegurar,” acrescentou eilha, “que Lizzy nun perde grande cousa por nun le anchir l uolho; porque ye l home mais zagradable i hourrible, i nun bal la pena perder tiempo cun el. Que pessona tan amprouada i presumida! El passeou parqui i pali, todo cheno de aire cumo un boto! Que eilha nun era guapa que chegasse para beilar cun el! Bien gustaba que tubírades stado alhá, miu querido, pa le dezirdes ũa de las buossas. Chego le a tener rábia al home.

1 comentário

Comentar post